Senin Adın Anılmıyor Bile

Adını unuttum geçen bir sonbahar
Hafif bir esinti savurdu anılar
Zaman bir yara
Derinleşir akar
Tek bir kelime kalmadı hatırda

Sesin yankılanmaz olmuş duvarlarda
Sessizlik vuruyor hisli odalarda
Bir isim dudaklarda hiç mi durmaz
Hayalin bile geride kalmaz

Senin adın anılmıyor bile
Eski sevgiler döndü gölgeye
Ne bir resim
Ne bir iz
Ne de hece
Senin adın anılmıyor bile

Bahar da gelir ama açmaz çiçek
Kokusu kaybolur her birine denk
Kuru bir yaprak gibi düşersin yere
Bütün hikâye uçmuş bir kelebeğe

Sonsuz bir boşluk içinde geçiyor
Kalbindeki sıcaklık çoktan eriyor
Dön geri desek bile yok bir yol
Her yeniden başlama fazla bir boş

Senin adın anılmıyor bile
Eski sevgiler döndü gölgeye
Ne bir resim
Ne bir iz
Ne de hece
Senin adın anılmıyor bile