Üşengeç ruhum

Üşengeç ruhum yine uyandı zorla
Sabah güneşi vurmaz yüzüme doğru
Ne yol biter ne de başlar bu sokaklar
Bir yudum kahve etmez halime çare

Üşenmekten mi yoksa düşmekten mi
Bu yorgunluk bir gölge peşimde mi
Kaç kere kaçsak duvarlar hep aynı
Ruhum belki de bıkmaktan da usandı

Saatler aksak koşar benim ardımdan
Düşünceler dizilir raylar misali
Bir tren sesi yankılanır kulakta
Ama kalkmaz bu istasyon her sabahki

Üşenmekten mi yoksa düşmekten mi
Bu yorgunluk bir gölge peşimde mi
Kaç kere kaçsak duvarlar hep aynı
Ruhum belki de bıkmaktan da usandı

Bir rüzgar esecek mi yine ortalığı dağıtsın
Belki de savursun bu yaprak durgunluğunu
Ama sussun artık içimdeki eski tartışma
Ya yağmura bırakırım ya da sonsuz boşluğa

Üşenmekten mi yoksa düşmekten mi
Bu yorgunluk bir gölge peşimde mi
Kaç kere kaçsak duvarlar hep aynı
Ruhum belki de bıkmaktan da usandı